Το 1969 ο JohnRendall και ο Ace Bourke είδαν ένα μωρό λιοντάρι σε βιτρίνα του Harrod στο Λονδίνο και αμέσως αποφάσισαν να το....
αγοράσουν και να το μεγαλώσουν οι ίδιοι, αν και έμεναν σε ένα διαμέρισμα στο κέντρο της πόλης.
Του έδωσαν το όνομα Κρίστιαν και το έκαναν αμέσως αναπόσπαστο μέλος της οικογένειας. Σκοπός τους δεν ήταν να το κρατήσουν για πάντα, κάτι που δεν θα ήταν εφικτό έτσι ή αλλιώς στα πλαίσια της ζωής τους σε μια μεγαλούπολη, αλλά να το επιστρέψουν μετά από έναν χρόνο περίπου στο φυσικό του περιβάλλον, στην Αφρική. Στο διάστημα αυτό του πρόσφεραν απεριόριστη αγάπη και εκείνο ανταπέδιδε κάθε φορά ό,τι καλό του έκαναν.
Μαζί ζούσαν, μαζί έπαιζαν και έδινε ο ένας στον άλλο σπουδαία συναισθήματα που πάντα έμπαιναν επάνω από τα άγρια ένστικτα του ζώου. Τους αγάπησε και το αγάπησαν πολύ, ενώ μέσα σε μόλις πέντε μήνες έγινε η τοπική διασημότητα, παρουσιάστηκε σε εκπομές, ενώ γράφτηκε και βιβλίο για τη σχέση των τριών. Μέχρι που ήρθε η οδυνηρή ώρα του αποχωρισμού και ο Κρίστιαν βρέθηκε σε έναν ζωολογικό κήπο στην Αφρική, προκειμένου να ενσωματωθεί σιγά σιγά σε μια φυσιολογική για τον ίδιο ζωή.
Εκεί έγινε ο αρχηγός της αγέλης, απέκτησε σύζυγο και ζούσε πια τη ζωή του! Οι δύο φίλοι θέλησαν μετά από έναν χρόνο να τον επισκεφθούν αλλά οι υπεύθυνοι του πάρκου τούς είπαν ότι πλέον ο Κρίστιαν ήταν ένα άγριο λιοντάρι, αρχηγός ανάμεσα στους ομοίους του και προφανώς δεν θα τους θυμόταν, ενώ επισήμαναν πως δεν θα έπρεπε να ρισκάρουν μια συνάντηση μαζί του έστω και από μακριά. Όμως ο John και ο Ace αποφάσισαν να το ρισκάρουν.
Επισκέφθηκαν τον Κρίστινα στον Κήπο και βρέθηκαν μπροστά σε μια έκπληξη: Όχι μόνο τους αναγνώρισε, αλλά τους έδειξε και τόσο μεγάλη αγάπη, όπως παλιά. Γι' αυτόν δεν είχε σημασία πως ήταν ένα άγριο ζώο, με άγρια ένστικτα! Σημασία είχε πως οι δυο φίλοι τού έδειξαν αγάπη και αυτό δεν μπορούσε να το ξεχάσει με τίποτα. Άλλωστε γι' αυτούς ποτέ δεν υπήρξε άγριο ζώο ούτε το είδαν έτσι. Ήταν ο Κρίστιαν το λιονταράκι τους. Και έτσι ακριβώς τους υποδέχτηκε σαν το λιοντάρακι τους. Μόνο που έφερε και τη σύζυγό του να την γνωρίσουν... Το βίντεο των δύο φίλων έκανε το γύρο του κόσμου και πάνω από 50.000.000 θεατές δάκρυσαν...
Του έδωσαν το όνομα Κρίστιαν και το έκαναν αμέσως αναπόσπαστο μέλος της οικογένειας. Σκοπός τους δεν ήταν να το κρατήσουν για πάντα, κάτι που δεν θα ήταν εφικτό έτσι ή αλλιώς στα πλαίσια της ζωής τους σε μια μεγαλούπολη, αλλά να το επιστρέψουν μετά από έναν χρόνο περίπου στο φυσικό του περιβάλλον, στην Αφρική. Στο διάστημα αυτό του πρόσφεραν απεριόριστη αγάπη και εκείνο ανταπέδιδε κάθε φορά ό,τι καλό του έκαναν.
Μαζί ζούσαν, μαζί έπαιζαν και έδινε ο ένας στον άλλο σπουδαία συναισθήματα που πάντα έμπαιναν επάνω από τα άγρια ένστικτα του ζώου. Τους αγάπησε και το αγάπησαν πολύ, ενώ μέσα σε μόλις πέντε μήνες έγινε η τοπική διασημότητα, παρουσιάστηκε σε εκπομές, ενώ γράφτηκε και βιβλίο για τη σχέση των τριών. Μέχρι που ήρθε η οδυνηρή ώρα του αποχωρισμού και ο Κρίστιαν βρέθηκε σε έναν ζωολογικό κήπο στην Αφρική, προκειμένου να ενσωματωθεί σιγά σιγά σε μια φυσιολογική για τον ίδιο ζωή.
Εκεί έγινε ο αρχηγός της αγέλης, απέκτησε σύζυγο και ζούσε πια τη ζωή του! Οι δύο φίλοι θέλησαν μετά από έναν χρόνο να τον επισκεφθούν αλλά οι υπεύθυνοι του πάρκου τούς είπαν ότι πλέον ο Κρίστιαν ήταν ένα άγριο λιοντάρι, αρχηγός ανάμεσα στους ομοίους του και προφανώς δεν θα τους θυμόταν, ενώ επισήμαναν πως δεν θα έπρεπε να ρισκάρουν μια συνάντηση μαζί του έστω και από μακριά. Όμως ο John και ο Ace αποφάσισαν να το ρισκάρουν.
Επισκέφθηκαν τον Κρίστινα στον Κήπο και βρέθηκαν μπροστά σε μια έκπληξη: Όχι μόνο τους αναγνώρισε, αλλά τους έδειξε και τόσο μεγάλη αγάπη, όπως παλιά. Γι' αυτόν δεν είχε σημασία πως ήταν ένα άγριο ζώο, με άγρια ένστικτα! Σημασία είχε πως οι δυο φίλοι τού έδειξαν αγάπη και αυτό δεν μπορούσε να το ξεχάσει με τίποτα. Άλλωστε γι' αυτούς ποτέ δεν υπήρξε άγριο ζώο ούτε το είδαν έτσι. Ήταν ο Κρίστιαν το λιονταράκι τους. Και έτσι ακριβώς τους υποδέχτηκε σαν το λιοντάρακι τους. Μόνο που έφερε και τη σύζυγό του να την γνωρίσουν... Το βίντεο των δύο φίλων έκανε το γύρο του κόσμου και πάνω από 50.000.000 θεατές δάκρυσαν...
No comments:
Post a Comment