Γιατί οι διευθυντικές θέσεις είναι γένους αρσενικού

Τι συμβαίνει και οι γυναίκες δεν ανέρχονται εύκολα σε θέσεις εξουσίας; Ακομα και σήμερα που τα δεδομένα στον ανεπτυγμένο κόσμο είναι...



 πολύ διαφορετικά σε σχέση με το παρελθόν, όταν οι εκπρόσωποι του ασθενούς φύλου δεν είχαν τοτε δικαίωμα ψήφου, υπάρχει ακόμα μεγάλη δυσαναλογία στην εκπροσώπησή τους σε πόστα οικονομικού και πολιτικού κύρους.


Ο ειδικός σε ψυχομετρικά τεστ Tomas Chamorro-Premuzic, εχει την δική του εξήγηση. Με βάση την θεωρία του Ζιγκμουντ Φροϊντ, μια ομάδα ανθρώπων αναδεικνύει στην θέση του ηγέτη, κάποιον που έχει υπερφίαλη και εγωκεντρική προσωπικότητα επειδή τα ίδια τα μέλη της ομάδας αυτής αντανακλούν τις δικές τους ναρκισσιστικές τάσεις σε κάποιον που έχει την αυτοπεποίθηση να τις εκφράζει, ενώ τα ίδια δεν μπορούν.

Κοντολογίς όποιος έχει την ψυχολογία του οπαδού, θαυμάζει κάποιον που δείχνει κυριαρχικός, διότι του συμπληρώνει το δικό του έλλειμα εμπιστοσύνης στον εαυτό του. Αν αυτό ισχύει, τότε οι άνδρες κερδίζουν πόντους στην κούρσα της εξουσίας διότι τους είναι πιο εύκολο να εξωτερικεύουν τέτοια χαρακτηριστικά. Το να είναι όμως κάποιος νάρκισσος, σημαίνει ότι είναι και καλός ηγέτης; Η απάντηση είναι σαφέστατα όχι.

Έχει αποδειχθεί με έρευνες ότι εκείνοι που ενσαρκώνουν καλύτερα το ηγετικό χάρισμα, είναι άνθρωποι που μπορούν να εμπνεύσουν τους άλλους, να εφαρμόσουν ομαδικό πνεύμα, να είναι ευαίσθητοι και ταπεινοί.

Οι γυναίκες – από πολλές και διαφορετικές κουλτούρες – συγκεντρώνουν αυτές τις αρετές. Σύμφωνα με επιστημονικές έρευνες, οι εκπρόσωποι του ασθενούς φύλου, μπορούν να διαχειριστούν καλύτερα τα προβλήματα που προκύπτουν σε καίριες θέσεις αλλά και να συλλαμβάνουν πιο αποτελεσματικές μεθόδους στο management χάρις στην ικανότητά τους να επικοινωνούν, να αφουγκράζονται και να προχωρούν με πιο ευέλικτους τρόπους.

Το μεγαλύτερο όμως πρόβλημα σήμερα, είναι ότι για να καταφέρει μια γυναίκα να φτάσει στην κορυφή, πρέπει να υιοθετήσει την ανδρική προσέγγιση στα πράγματα, η οποία στατιστικά οδηγεί στην αποτυχία. Είναι αποδεδειγμένο τόσο στην πολιτική όσο και την οικονομία ότι οι καλοί managers που στέκονται στο ύψος των περιστάσεων σε βάθος χρόνου είναι ελάχιστοι