Η κυβέρνηση κινητοποίησε όλες τις δυνάμεις στην Ευρώπη και κινήθηκε προς πιθανές εναλλακτικές δυνάμεις, όπως η Ρωσία και η Κίνα, σε μια προσπάθεια να αξιοποιήσει και τις γεωπολιτικές δυνατότητες, προκειμένου να αλλάξει τα αρνητικά δεδομένα πριν υπογράψει την αμοιβαία αποδεκτή ενδιάμεση συμφωνία. Κινητοποιήθηκε ακόμη και προς τις ΗΠΑ, αξιοποιώντας ανθρώπους με επιρροή στην παγκόσμια κοινή γνώμη.
Η ελληνική κυβέρνηση απέκτησε συμμάχους, έστω και φοβισμένους, οι οποίοι βοήθησαν για να μην υποκύψει στις απειλές του Σόιμπλε. Απέκρουσε την προσπάθεια παγίδευσης που έκαναν οι πιο ακραίες δυνάμεις της Ευρωδεξιάς. Αξιοποίησε τις διαφορές μεταξύ των κύριων παικτών, προσδίδοντας ενισχυμένο ρόλο σε ευρωπαϊκούς θεσμούς, όπως η Επιτροπή, έναντι του Σόιμπλε, η επιθετικότητα του οποίου προκάλεσε αντιδράσεις ακόμη και μέσα στον γερμανικό κυβερνητικό συνασπισμό.
Το θέμα της άλλοτε προβληματικής "ελληνικής επαρχίας" έγινε κύριο θέμα της παγκόσμιας ειδησεογραφίας για πρώτη φορά όχι ως επαίτη, αλλά με θετικό μήνυμα. Ως χώρας που αγωνίζεται να σταματήσει την εφαρμογή του προγράμματος εσωτερικής υποτίμησης και ως ενός εναλλακτικού υποδείγματος που αμφισβητεί την πολιτική της λιτότητας στη γερμανικής επιρροής Ε.Ε.
Η κυβέρνηση απέτρεψε την εφαρμογή νέων σκληρών περικοπών στις συντάξεις, την αύξηση του ΦΠΑ και άλλα περιοριστικά μέτρα που είχε αποδεχτεί η κυβέρνηση Σαμαρά. Έθεσε στο περιθώριο την τρόικα και συνομιλεί με τους θεσμικούς εκπροσώπους σε ανάλογο υπηρεσιακό επίπεδο, ενώ απέτρεψε την ασφυξία του χρηματοπιστωτικού συστήματος.
Για πρώτη φορά η ελληνική κυβέρνηση θέτει στο επίκεντρο της συμφωνίας τις πραγματικές μεταρρυθμίσεις που έχει ανάγκη η χώρα, δηλαδή ένα ελληνικό πρόγραμμα. Συμφώνησε δε να αξιολογηθεί στην επίτευξη αυτών των στόχων. Η αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης, που συμπεριελήφθη στην συμφωνία για την οποία είναι πιθανόν να αντληθούν κονδύλια και από την Ε.Ε, υποδηλώνει την έμμεση αποδοχή της αποτυχίας του Μνημονίου και των παράπλευρων απωλειών, που μόνο παράπλευρες δεν ήταν. Την αποτυχία του προγράμματος υποδηλώνει και η αναθεώρηση των υπέρογκων πρωτογενών πλεονασμάτων, τα οποία αν και ήταν συμβατική υποχρέωση, αντικαταστάθηκαν από τον όρο "κατάλληλα πλεονάσματα".
Το μείζον θέμα του χρέους είναι αλήθεια ότι δεν λύθηκε, παραμένει ανοιχτό για τη νέα συμφωνία στο τέλος του τετραμήνου. Παραμένει στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης, δεν μπήκε στο ράφι. Ο όρος "κατάλληλα πλεονάσματα" προοιωνίζεται απομείωση του χρέους το βάθος της οποίας δεν προσδιορίζεται.
Ας υποθέσουμε όμως ότι η χώρα δεν είχε άλλες δεσμεύσεις, παρά μόνο τη δέσμευση για τους ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς, την οποία δεν μπορεί να υπερβεί, αφού αδυνατεί να δανειστεί από την αγορά. Πώς θα κατάφερνε να δώσει χρήματα για τις συντάξεις, να περικόψει άδικους φόρους, όπως ο ΕΝΦΙΑ, και να εξοικονομήσει τα κονδύλια που απαιτούνται για τις δημόσιες επενδύσεις; Η άλλη επιλογή θα ήταν το πληθωριστικό χρήμα μέσω της προσφυγής σε εθνικό νόμισμα, αλλά αυτό πρότειναν τα κόμματα της δραχμής, όχι ο ΣΥΡΙΖΑ. Το λεγόμενο παράλληλο νόμισμα αποτελεί ύστατη καταφυγή για να αντιμετωπιστούν επείγοντα προβλήματα ρευστότητας σε περίπτωση παρατεταμένης σύγκρουσης.
Η πολιτική νομιμοποίηση της κυβερνητικής γραμμής στη διαπραγμάτευση εδράζεται στη στήριξη του λαού. Μην μπερδεύουμε τη νομιμότητα, που πηγάζει από την αρχή της δεδηλωμένης, με τη νομιμοποίηση, δηλαδή τη στήριξη και την αποδοχή του λαού, που είναι ιχυρή.
Όλες οι αποφάσεις, ακόμη και οι κακές, μπορούν να αιτιολογηθούν. Επιχειρήματα πάντα υπάρχουν, όπως και "οργανικοί" σχολιαστές για να τα διατυπώσουν. Η σιωπή δεν είναι χρυσός για την Αριστερά, το θέμα όμως είναι πάντα η διαλεκτική του συγκεκριμένου. Αυτό σημαίνει ότι ο συμβιβασμός εξετάζεται όχι γενικά, αλλά ειδικά, με τους δεδομένους συσχετισμούς δύναμης, την αξιοποίηση των δυνατοτήτων που υπήρχαν και τη δυνατότητα που σου δίνει να πας παραπέρα. Να αποφύγεις την ήττα για να μπορείς να ξαναπολεμήσεις. Κι αυτό έχει μεγάλη σημασία στην σημερινή Ε.Ε. λόγω των επερχόμενων πολιτικών εξελίξεων και της εφαρμογής της ποσοτικής χαλάρωσης. Όλοι γνωρίζουμε πως δεν υπάρχει εύκολος δρόμος, όπως γνωρίζουμε ότι ο Σόιμπλε πνέει μένεα κατά του εναλλακτικού υποδείγματος του ΣΥΡΙΖΑ.
Καπάκος Σταύρος
Η ΑΥΓΗ
25/2/2016
Η ελληνική κυβέρνηση απέκτησε συμμάχους, έστω και φοβισμένους, οι οποίοι βοήθησαν για να μην υποκύψει στις απειλές του Σόιμπλε. Απέκρουσε την προσπάθεια παγίδευσης που έκαναν οι πιο ακραίες δυνάμεις της Ευρωδεξιάς. Αξιοποίησε τις διαφορές μεταξύ των κύριων παικτών, προσδίδοντας ενισχυμένο ρόλο σε ευρωπαϊκούς θεσμούς, όπως η Επιτροπή, έναντι του Σόιμπλε, η επιθετικότητα του οποίου προκάλεσε αντιδράσεις ακόμη και μέσα στον γερμανικό κυβερνητικό συνασπισμό.
Το θέμα της άλλοτε προβληματικής "ελληνικής επαρχίας" έγινε κύριο θέμα της παγκόσμιας ειδησεογραφίας για πρώτη φορά όχι ως επαίτη, αλλά με θετικό μήνυμα. Ως χώρας που αγωνίζεται να σταματήσει την εφαρμογή του προγράμματος εσωτερικής υποτίμησης και ως ενός εναλλακτικού υποδείγματος που αμφισβητεί την πολιτική της λιτότητας στη γερμανικής επιρροής Ε.Ε.
Η κυβέρνηση απέτρεψε την εφαρμογή νέων σκληρών περικοπών στις συντάξεις, την αύξηση του ΦΠΑ και άλλα περιοριστικά μέτρα που είχε αποδεχτεί η κυβέρνηση Σαμαρά. Έθεσε στο περιθώριο την τρόικα και συνομιλεί με τους θεσμικούς εκπροσώπους σε ανάλογο υπηρεσιακό επίπεδο, ενώ απέτρεψε την ασφυξία του χρηματοπιστωτικού συστήματος.
Για πρώτη φορά η ελληνική κυβέρνηση θέτει στο επίκεντρο της συμφωνίας τις πραγματικές μεταρρυθμίσεις που έχει ανάγκη η χώρα, δηλαδή ένα ελληνικό πρόγραμμα. Συμφώνησε δε να αξιολογηθεί στην επίτευξη αυτών των στόχων. Η αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης, που συμπεριελήφθη στην συμφωνία για την οποία είναι πιθανόν να αντληθούν κονδύλια και από την Ε.Ε, υποδηλώνει την έμμεση αποδοχή της αποτυχίας του Μνημονίου και των παράπλευρων απωλειών, που μόνο παράπλευρες δεν ήταν. Την αποτυχία του προγράμματος υποδηλώνει και η αναθεώρηση των υπέρογκων πρωτογενών πλεονασμάτων, τα οποία αν και ήταν συμβατική υποχρέωση, αντικαταστάθηκαν από τον όρο "κατάλληλα πλεονάσματα".
Το μείζον θέμα του χρέους είναι αλήθεια ότι δεν λύθηκε, παραμένει ανοιχτό για τη νέα συμφωνία στο τέλος του τετραμήνου. Παραμένει στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης, δεν μπήκε στο ράφι. Ο όρος "κατάλληλα πλεονάσματα" προοιωνίζεται απομείωση του χρέους το βάθος της οποίας δεν προσδιορίζεται.
Ας υποθέσουμε όμως ότι η χώρα δεν είχε άλλες δεσμεύσεις, παρά μόνο τη δέσμευση για τους ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς, την οποία δεν μπορεί να υπερβεί, αφού αδυνατεί να δανειστεί από την αγορά. Πώς θα κατάφερνε να δώσει χρήματα για τις συντάξεις, να περικόψει άδικους φόρους, όπως ο ΕΝΦΙΑ, και να εξοικονομήσει τα κονδύλια που απαιτούνται για τις δημόσιες επενδύσεις; Η άλλη επιλογή θα ήταν το πληθωριστικό χρήμα μέσω της προσφυγής σε εθνικό νόμισμα, αλλά αυτό πρότειναν τα κόμματα της δραχμής, όχι ο ΣΥΡΙΖΑ. Το λεγόμενο παράλληλο νόμισμα αποτελεί ύστατη καταφυγή για να αντιμετωπιστούν επείγοντα προβλήματα ρευστότητας σε περίπτωση παρατεταμένης σύγκρουσης.
Η πολιτική νομιμοποίηση της κυβερνητικής γραμμής στη διαπραγμάτευση εδράζεται στη στήριξη του λαού. Μην μπερδεύουμε τη νομιμότητα, που πηγάζει από την αρχή της δεδηλωμένης, με τη νομιμοποίηση, δηλαδή τη στήριξη και την αποδοχή του λαού, που είναι ιχυρή.
Όλες οι αποφάσεις, ακόμη και οι κακές, μπορούν να αιτιολογηθούν. Επιχειρήματα πάντα υπάρχουν, όπως και "οργανικοί" σχολιαστές για να τα διατυπώσουν. Η σιωπή δεν είναι χρυσός για την Αριστερά, το θέμα όμως είναι πάντα η διαλεκτική του συγκεκριμένου. Αυτό σημαίνει ότι ο συμβιβασμός εξετάζεται όχι γενικά, αλλά ειδικά, με τους δεδομένους συσχετισμούς δύναμης, την αξιοποίηση των δυνατοτήτων που υπήρχαν και τη δυνατότητα που σου δίνει να πας παραπέρα. Να αποφύγεις την ήττα για να μπορείς να ξαναπολεμήσεις. Κι αυτό έχει μεγάλη σημασία στην σημερινή Ε.Ε. λόγω των επερχόμενων πολιτικών εξελίξεων και της εφαρμογής της ποσοτικής χαλάρωσης. Όλοι γνωρίζουμε πως δεν υπάρχει εύκολος δρόμος, όπως γνωρίζουμε ότι ο Σόιμπλε πνέει μένεα κατά του εναλλακτικού υποδείγματος του ΣΥΡΙΖΑ.
Καπάκος Σταύρος
Η ΑΥΓΗ
25/2/2016
No comments:
Post a Comment