Αδύναμοι, χωρίς πολεμοφόδια και μ' έναν πρωτάρη στρατιώτη στην ομάδα τους, ο Wardaddy και οι άνδρες του έχουν ελάχιστες πιθανότητες να επιβιώσουν κατά την ηρωική τους αυτή προσπάθεια, να επιτεθούν δηλαδή στο κέντρο της περιοχής των Γερμανών Fury.
Fury
Ο σεναριογράφος του «Ημέρα Εκπαίδευσης» και σκηνοθέτης του «End of Watch» εκτελεί με δεξιοτεχνία μια παλιομοδίτικη περιπέτεια γύρω από την αποστολή αυτοκτονίας ενός πενταμελούς πληρώματος σε τανκ του Αμερικανικού στρατού το οποίο διασχίζει τα μέτωπα του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου.
Σκηνοθέτης και σεναριογράφος, ο οποίος αντλεί τις ιδέες για όλες τις μέχρι τώρα δουλειές του από τις απροσδόκητες δυναμικές που δημιουργούνται μεταξύ αντρών υπό συνθήκες κινδύνου και εξαιρετικής πίεσης και από την σαρωτική επίδραση της βίας επάνω στον αρσενικό ψυχισμό, ο Ντέιβιντ Άγιερ ήταν μάλλον λογικό να μεταφέρει κάποια στιγμή την προβληματική του σε έναν τυπικά αιματηρό και ανδροκρατούμενο κόσμο όπως είναι ο πόλεμος.
Στο καλογυρισμένο και ρεαλιστικά δοσμένο «Fury», χρόνος δράσης είναι ο Απρίλης του 1945, ως ντεκόρ χρησιμεύουν τα λασπωμένα και σπαρμένα με πτώματα εδάφη της Γερμανίας λίγο πριν την εκπνοή του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου.
Ήρωές του είναι πέντε Αμερικανοί στρατιώτες, οι οποίοι ανοίγουν με ένα τανκ δρόμο μέσα από αχανή στρέμματα γης και μισογκρεμισμένες πόλεις, πασχίζοντας να επιβιώσουν και να διατηρήσουν όση ανθρωπιά και σύνεση τούς απομένει απέναντι στον αδιάκοπο παραλογισμό που συναντούν γύρω τους.
Το σκηνικό μάς είναι, ασφαλώς, οικείο από αμέτρητες άλλες ταινίες του παρελθόντος, όπως γνώριμο μας είναι και το σεναριακό εύρημα που βάζει έναν φοβισμένο νεοσύλλεκτο να γίνεται εύκολο σημείο ταύτισης για τους θεατές και ξεναγός του κοινού στις όσες αγριότητες θα εκτυλιχθούν στη διάρκεια του φιλμ.
Σκιαγραφώντας με προσοχή τη σχέση πατέρα-γιου που δημιουργείται ανάμεσα στον δειλό αυτό νεαρό (ο συμπαθής Λόγκαν Λέρμαν) και τον σκληροτράχηλο διοικητή (ο στιβαρός Μπραντ Πιτ) που θα δρομολογήσει την όσο το δυνατόν γρηγορότερη μεταμόρφωσή του από αγόρι σε άντρα και από ένα νωθρό παιδαρέλι σε μια φονική μιλιταριστική μηχανή, ο Άγιερ τοποθετεί στην καρδιά της ταινίας του μια παλαιάς κοπής ιστορία εξαναγκασμένης ενηλικίωσης και απώλειας της αθωότητας, δίχως να αγνοεί τις πιο ηρωικές και macho παραμέτρους της.
Φορτωμένο αρετές σε τεχνικό επίπεδο, το «Fury» δεν προσθέτει κάτι καινούργιο στην κινηματογραφικό είδος που επικαλείται. Προσπαθεί, όμως, πολύ και καταφέρνει να συνοψίσει όχι μόνο ένα μέρος από την σύνθετη ψυχοπαθολογία ενός πολέμου, αλλά και να επιχειρήσει μια όσο το δυνατόν πιο αληθοφανή αναπαράστασή του.
Ο εκκωφαντικός θόρυβος των εκρήξεων, οι φωνές αγωνίας και πανικού των στρατιωτών, ο βρυχηθμός των μηχανών και τα σφυρίγματα των σφαιρών έρχονται να γίνουν μέρη μιας εφιαλτικής οπτικοακουστικής συμφωνίας του χαμού, την οποία θαυμάζεις με τρόμο και δέος.
Κριτική
Μπορεί η «Διάσωση του Στρατιώτη Ράιαν» να μην ήταν η πρώτη ταινία που μετέφερε με ωμό ρεαλισμό την πολεμική φρίκη της πρώτης γραμμής στη μεγάλη οθόνη (είχαν προηγηθεί όχι μόνον το «Πλατούν» αλλά και ο «Σιδηρούς Σταυρός» του Σαμ Πέκινπα ), ήταν όμως εκείνη που το έκανε με το θεαματικότερο και τεχνικά αρτιότερο μέχρι σήμερα τρόπο, ανοίγοντας μια ολόκληρη καινούργια εποχή για τα war movies του 21ου αιώνα. Στα χνάρια της, το «Fury» στέλνει τον Μπραντ Πιτ στο μέτωπο του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου και προσπαθεί να περιγράψει μερικές από τις οριακές εκείνες στιγμές κατά τις οποίες ο άνθρωπος έρχεται αντιμέτωπος με τη θηριωδία και τον ηρωισμό, το ένστικτο της επιβίωσης και την αυτοθυσία, αναγκασμένος να απαντήσει σε μερικά γιγάντια, αιωνίως αναπάντητα ερωτήματα. Τον Απρίλιο του 1945 τα συμμαχικά στρατεύματα έχουν ήδη πατήσει το γερμανικό έδαφος, η αντίσταση που συναντούν όμως είναι λυσσαλέα.
Κι ενώ η προέλαση προς το Βερολίνο κερδίζεται μέτρο το μέτρο, το τετραμελές πλήρωμα του τανκ «Fury» υποδέχεται τον νέο του πυροβολητή, έναν συνεσταλμένο νεαρό που από το γραφείο βρίσκεται ξαφνικά στην πρώτη γραμμή του μετώπου. Για τον σκληροτράχηλο, λάτρη των αστυνομικών περιπετειών σεναριογράφο («The Fast and the Furious», «Ημέρα Εκπαίδευσης» ) και σκηνοθέτη («Περιπολία», «Sabotage» ) Ντέιβιντ Άγερ ο άκαπνος Νόρμαν αντιπροσωπεύει την ιδεαλιστική και αγνή ανθρώπινη προσέγγιση της πολεμικής εμπειρίας, η οποία σύντομα θα αποδειχτεί ανεφάρμοστη κι εντελώς αποτελεσματική. Την άλλη όψη του νομίσματος, που είναι φυσικά και ο μοναδικός τρόπος για να βγεις ζωντανός από αυτόν τον ατελείωτο κύκλο αίματος, εκπροσωπεί ο μπαρουτοκαπνισμένος λοχίας και διοικητής του άρματος Ντον-«πολέμαρχος»-Κόλιερ.
Οι (εκ πρώτης όψεως ) κυνικές και απάνθρωπες μέθοδοι του τελευταίου θα δοκιμάσουν τις αντοχές του πρώτου, ποιος όμως μπορεί να αποφασίσει τι είναι ηθικά σωστό ή λάθος υπό αυτές τις απόλυτα οριακές και παράλογα βίαιες συνθήκες; Οι απαντήσεις του «Fury» είναι χολιγουντιανά απλές, όσο κι αν το ίδιο τις θεωρεί φιλοσοφικά περίπλοκες. Παλιομοδίτικο και σχεδόν ακαδημαϊκό στο στήσιμό του, το λασπωμένο κι αιματοβαμμένο φιλμ του Άγερ τυλίγει τις χιλιο-ιδωμένες δραματικές συγκρούσεις σε έναν μετα-«Ράιαν» σκληρό ρεαλισμό – το πολυτιμότερο κινηματογραφικό ατού του. Αυτή είναι και η μοναδική μάχη που πραγματικά κερδίζει, καθώς το ανθρώπινο δράμα του μοιάζει προπολεμικά ξεπερασμένο, τα διλήμματά του απλοϊκά και η πλοκή του βαριεστημένα προβλέψιμη.
Βλαστημώντας, απαγγέλλοντας τσιτάτα της Βίβλου, πυροβολώντας, μαχαιρώνοντας και υπερασπιζόμενο με τον πιο παραδοσιακό σινε-τρόπο την ιδέα του ηρωικού Αμερικανού, το έμπειρο καστ κάνει τα πάντα για να μας πείσει για το συναρπαστικά αντίθετο.
Αθηνόραμα,Χρήστος Μήτσης
ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Ντέιβιντ Άγιερ
ΣΕΝΑΡΙΟ: Ντέιβιντ Άγιερ
ΗΘΟΠΟΙΟΙ: Μπραντ Πιτ, Σάια ΛαΜπαφ, Λόγκαν Λέρμαν, Μάικλ Πένια, Τζον Μπέρνθαλ, Τζιμ Πάρακ
ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 134'
Γλώσσα: Αγγλικά
Παραγωγή: 2015
Είδος Ταινίας: Πολεμικές, Δράση
Έτος 2015
No comments:
Post a Comment