Πολλοί διακρίνουν ότι ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Σαμαρά
υπολογίζει ότι η ενδεχόμενη αδυναμία του ΣΥΡΙΖΑ να σχηματίσει κυβέρνηση θα καταστήσει αναγκαία τη συνεργασία του με τη «Δημοκρατική Παράταξη» Η ιδέα είναι στην ουσία της αντιθεσμική. Διατυπώνεται με μια και μόνη επιδίωξη: να στερήσει από τον ΣΥΡΙΖΑ τη δυνατότητα σχηματισμού κυβέρνησης, με βάση τους όρους που ίσχυσαν σε ανάλογες περιπτώσεις και για το ΠΑΣΟΚ και για τη Ν.Δ. Ακριβέστερα: τους όρους με τους οποίους υπάρχει η σημερινή κυβέρνηση.
Ο κυνισμός με την οποία φέρεται να τη διατύπωσε ο ίδιος ο Βενιζέλος σε κομματική συνεδρίαση είναι χαρακτηριστικός: «Ποιος, είπε ότι θα γίνει κυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ; Θα αλλάξουμε τον εκλογικό νόμο»!
Τον κυνισμό συμπληρώνει η υστεροβουλία. Πολλοί διακρίνουν ότι ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Σαμαρά υπολογίζει ότι η ενδεχόμενη αδυναμία του ΣΥΡΙΖΑ να σχηματίσει κυβέρνηση θα καταστήσει αναγκαία τη συνεργασία του με τη «Δημοκρατική Παράταξη» που σχεδιάζει, ώστε να γίνει ο ίδιος αντιπρόεδρος και της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ. Ούτε ο Σταύρος Θεοδωράκης δεν έχει δείξει τόση ευκολία στη συνεργασία με κάτι και με το αντίθετο του.
Φυσικά στην πολιτική όλα μπορούν να γίνουν -ακόμη και αυτό, υπό μια προϋπόθεση: να υπάρχει στην επομένη Βουλη ο Βενιζέλος. Και γι' αυτό δεν στοιχηματίζει κανείς.
Αλλά η ιδέα της φωτογραφικής διαμόρφωσης νέου εκλογικού νόμου αλά Κουτσόγιωργα το 1988 -δηλαδή για να εμποδίζεται η αυτοδυναμία του άλλου κόμματος- δεν στρέφεται μόνο κατά του ΣΥΡΙΖΑ στρέφεται πρωτίστως εναντίον του Σαμαρά.
Αν την αποδεχθεί είναι σαν ομολογεί ότι σηκώνει λευκή σημαία και πρέπει να εγκαταλείψει τη ρητορική ότι διεκδικεί τη νίκη στις εκλογές. Να ομολογήσει δηλαδή θα νικήσει ο Τσίπρας και προσπαθεί με δολιότητες να του στερήσει την πρωθυπουργία.
Σε αυτή την περίπτωση η θεωρία για το ενδεχόμενο να βρει τους 180, όπως λέει και να συνεχίσει να κυβερνάει πάει περίπατο. Ποιος θα στηρίξει την παράταση του βίου μιας κυβέρνησης που ομολογεί ότι είναι χαμένη από χέρι;
Με άλλα λόγια ο Βενιζέλος αφού άσκησε με μοιραίο τρόπο την ηγεσία στο ΠΑΣΟΚ και το οδηγεί σε τίτλους τέλους, κάνει με εξίσου μοιραίο τρόπο το ίδιο και για την κυβέρνηση που στηρίζει.
Αλλά και η καλλιεργούμενη αισιοδοξία ότι θα είναι η Ν.Δ. πρώτο κόμμα, πάει στράφι με την ιδέα Βενιζέλου. Της στερεί το ενδεχόμενο να σχηματίσει κυβέρνηση αν πράγματι είναι πρώτο κόμμα. Το κόμμα του Βενιζέλου μπορεί να μην είναι καν στη Βουλη για να ξανασυνεργαστούν -αλλά και να είναι, οι ψήφοι του δε θα φτάνουν. Και αυτό υπονομεύει το στόχο των 180 για τους ίδιους λόγους.
Συμπέρασμα η επιμονή Βενιζέλου σε προεκλογική αλλαγή του εκλογικού νόμου τον μόνο που δεν πλήττει είναι ο ΣΥΡΙΖΑ- ίσως και να ευνοήσει κιόλας την Κουμουνδούρου. Πλήττει τη θεσμική λειτουργία της χώρας, την πολιτική ως σύστημα σταθερών κανόνων, τη Ν.Δ. και τον Σαμαρά και τελικά τον… ίδιο τον αντιπρόεδρο. Από όσες ιδέες έχει κατεβάσει μέχρι τώρα αυτή είναι η πιο καταστροφική. Με άλλα λόγια ο Βενιζέλος αφού άσκησε με μοιραίο τρόπο την ηγεσία στο ΠΑΣΟΚ και το οδηγεί σε τίτλους τέλους, κάνει με εξίσου μοιραίο τρόπο το ίδιο και για την κυβέρνηση που στηρίζει.
(Από το The Toc)
12/11/2015
No comments:
Post a Comment