Ένα σύντομο ιστορικόΜπορεί οι Σκουριές να έχουνε γίνει (και δικαίως) το σύμβολο του αγώνα κατά των μεταλλείων χρυσού στην Ελλάδα, όμως ο αγώνας αυτός εκτείνεται από τη Χαλκιδική μέχρι τη Θράκη και έχει ένα βάθος χρόνου μιας τριακονταετίας.
Ο πρώτος αγώνας
Όταν σήμερα μιλάμε για ένα δυναμικό κίνημα κατά της εξόρυξης χρυσού που έχει εξαπλωθεί σε μεγάλο μέρος της βόρειας Ελλάδας, είναι καλό να θυμόμαστε ότι αυτό το κίνημα ξεκίνησε τριάντα χρόνια πριν, στη μακρινή δεκαετία του ’80, από ένα μικρό χωριουδάκι της Χαλκιδικής, την Ολυμπιάδα, που μαζί με τα γειτονικά χωριά του Στρυμονικού κόλπου ανέτρεψαν τα σχέδια μιας κρατικής εταιρείας, της ΜΕΤΒΑ, για εγκατάσταση εργοστασίου μεταλλουργίας χρυσού στην Ολυμπιάδα. Αν εκείνοι οι άνθρωποι τότε, χωρίς μέσα και χωρίς βοήθεια από πουθενά, δεν είχαν πατήσει πόδι, η Χαλκιδική και η Θράκη, το Κιλκίς και οι Σέρρες θα ήταν σήμερα αγνώριστα.
Είσοδος πολυεθνικών – πρώτη περίοδος
H πρώτη προσπάθεια των μεταλλευτικών πολυεθνικών να βάλουν πόδι στην Ελλάδα ήταν στα μέσα της δεκαετίας του 1990 και ξεκίνησε φυσικά από τη Χαλκιδική, με την Καναδική TVX που αγόρασε τα μεταλλεία από την πτωχευμένη εταιρεία του Μποδοσάκη με σχέδιο (ξανά) την κατασκευή εργοστασίου χρυσού στην Ολυμπιάδα. Περίπου την ίδια εποχή, δυο άλλες ξένες εταιρείας απέκτησαν μεταλλευτικά δικαιώματα στο Πέραμα της Ροδόπης και τις Σάπες του Έβρου και πήραν προκαταρκτική έγκριση για κατασκευή μεταλλείων χρυσού.
Στην Ολυμπιάδα η εταιρεία έπεσε από την αρχή πάνω σε ένα τοίχο αντίστασης από όλα τα χωριά του Στρυμονικού, όπως είχε γίνει μια δεκαετία νωρίτερα με τη ΜΕΤΒΑ. Η σύγκρουση έφτασε να πάρει πολεμικές διαστάσεις. Το 1997, εποχή Σημιτικού εκσυγχρονισμού, στο μικρό αυτό χωριό υπήρχε αστυνομικός νόμος, με απαγόρευση κυκλοφορίας, απαγόρευση συγκεντρώσεων και «Αύρες» να κλείνουν τους δρόμους. Πολλές δεκάδες κάτοικοι φορτώθηκαν με βαριές ποινές φυλάκισης, αθωώθηκαν όμως όλοι σε δεύτερο βαθμό, όταν πλέον ο αγώνας τους είχε δικαιωθεί από το Συμβούλιο Επικρατείας.
Το ΣτΕ ήταν τότε αυτό που έδωσε τη λύση: με μια ιστορική απόφαση και ένα κρυστάλλινα καθαρό σκεπτικό έκρινε ότι “η στάθμιση του προσδοκώμενου οφέλους από το έργο και της επαπειλούμενης βλάβης από την κατασκευή και λειτουργία του είναι πλημμελής και παραβιάζει την αρχή της βιώσιμης ανάπτυξης”.
Εν τω μεταξύ, άλλο ένα μέτωπο σύγκρουσης είχε ανοίξει στη Στρατονίκη, όπου η TVX έκανε εξόρυξη με εκρηκτικά κάτω από τον οικισμό, προκαλώντας ζημίες στα σπίτια. Άλλο χωριό, ίδιο σκηνικό. Αστυνομία, συγκρούσεις, καταστολή, δικαστήρια. Και πάλι το ΣτΕ δικαιώνει τους κατοίκους και η TVX αποφασίζει να αποχωρήσει από την Ελλάδα.
Στη Θράκη, που δεν είχε ποτέ μεταλλεία και εργαζόμενους σε αυτά και, κυρίως, δεν είχε τη νοοτροπία που είναι βαθιά ριζωμένη στη Β. Χαλκιδική και τη θέλει ες αεί εξαρτημένη από τη μεταλλευτική δραστηριότητα, η αντίθεση στα σχέδια εξόρυξης πήρε γρήγορα διαστάσεις πραγματικού κινήματος. Πολύ σύντομα όλα τα δημοτικά και νομαρχιακά συμβούλια των δυο νομών, όλοι οι αιρετοί εκπρόσωποι της τοπικής κοινωνίας, μέχρι και οι κυβερνητικοί βουλευτές και όλοι ανεξαιρέτως οι τοπικοί φορείς είχαν λάβει ομόφωνες αποφάσεις κατά των σχεδιαζόμενων μεταλλείων. Τα δυο έργα, λόγω και της μικρής τους απόστασης, θεωρήθηκαν εξ’αρχής ως ένα ενιαίο πρόβλημα που αφορά όλη τη Θράκη. Οι προσφυγές που κατέθεσαν στο ΣτΕ οι τοπικοί Δήμοι κατά της υλοποίησής τους έγιναν δεκτές και τα δύο έργα ακυρώθηκαν.
Από το 1999 υπήρξε στενή επαφή μεταξύ Χαλκιδικής και Θράκης για ανταλλαγή γνώσης και εμπειρίας, που αργότερα μορφοποιήθηκε στο «Παρατηρητήριο Μεταλλευτικών Δραστηριοτήτων». Ήταν ήδη φανερή η ανάγκη να συντονίσουμε στις ενέργειές μας για να αντιμετωπίσουμε από κοινού την κατάσταση, διότι απέναντί μας δεν είχαμε μόνο την η Α ή η Β μεταλλευτική εταιρεία, αλλά ολόκληρο τον κρατικό μηχανισμό.
Ήταν πλέον σαφές ότι η Ελλάδα ήταν ένα αφιλόξενο μέρος για τέτοιου είδους μεταλλευτικά έργα και ότι οι τοπικές κοινωνίες σε Χαλκιδική και Θράκη είχαν κερδίσει σε αυτή τη φάση.
Δεύτερη φάση – Eldorado Gold
Μετά την πτώχευση της TVX HELLAS το 2003, τα μεταλλεία της Χαλκιδικής πέρασαν με σκοτεινές διαδικασίες (πάλι ο Πάχτας) στη νέα εταιρεία ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΧΡΥΣΟΣ. Κατόπιν απαίτησης των νέων εταίρων, φανερών και αφανών, η παράνομη σύμβαση μεταβίβασης κυρώθηκε με νόμο από τη βουλή των Ελλήνων ώστε να μην μπορεί κανείς να την προσβάλει. Η απόφαση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής που καταδικάζει τη χώρα μας σχετικά με αυτή τη μεταβίβαση αποκαλύπτει μόνο ένα πολύ μικρό μέρος αυτού του σκανδάλου, που δεν είναι μόνο οικονομικό αλλά και πολιτικό.
Μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα, η ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΧΡΥΣΟΣ είχε περάσει στα χέρια μιας Καναδικής πάλι εταιρείας, η οποία το 2006 άρχισε να ξεδιπλώνει το σχέδιό της για την Χαλκιδική όπου περιλαμβάνεται για πρώτη φορά το επιφανειακό μεταλλείο των Σκουριών.
Και έτσι ξεκίνησε η δεύτερη επίθεση των μεταλλευτικών πολυεθνικών στην Ελλάδα, με σύμμαχο την οικονομική κρίση και τις διαδοχικές κυβερνήσεις να προωθούν τη μεγάλης κλίμακας εξόρυξη σαν λύση στα προβλήματα της χώρας. Αυτή τη φορά όμως έχουμε μόνο μία εταιρεία στο παιχνίδι, την Eldorado Gold, η οποία σταδιακά αποκτά τον έλεγχο και των τριων project χρυσού στη Β. Ελλάδα (κατά σειρά, Πέραμα, Χαλκιδική, Σάπες).
Στα χωριά της Β. Χαλκιδικής αρχίζει ξανά να φουντώνει η αντίδραση, από μία άλλη εστία, τη Μ.Παναγία, το χωριό που βρίσκεται πλησιέστερα στο μεταλλείο των Σκουριών. Αργότερα δημιουργήθηκαν το Συντονιστικό Φορέων και Συλλόγων Σταγείρων-Ακάνθου κατά της εξόρυξης χρυσού και επιτροπές αγώνα σε άλλα χωριά και στη Θεσσαλονίκη. Από το 2011 μπορούμε πλέον να μιλάμε για ένα μαζικό και δυναμικό κίνημα κατά της καταστροφής της Χαλκιδικής. Η έγκριση του φαραωνικών διαστάσεων έργου της ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΧΡΥΣΟΣ, άλλη μια προσωπική επιτυχία του Γ. Παπακωνσταντίνου μετά την ένταξη της χώρας στο μηχανισμό στήριξης, δίνεται το καλοκαίρι του 2011, ενώ οι πολίτες της Χαλκιδικής είναι στους δρόμους και διαδηλώνουν.
Αγώνας για ενημέρωση
Απέναντι στα πληρωμένα δημοσιεύματα και στο πέπλο σιωπής από τα συστημικά μέσα ενημέρωσης, οι Επιτροπές Αγώνα κάνουν μία τιτάνια προσπάθεια για ενημέρωση του κόσμου από τα κάτω, χωριό με χωριό, πόλη με πόλη. Έχουν για συμπαραστάτες μέλη της ανεξάρτητης επιστημονικής κοινότητας η οποία από νωρίς εξέφρασε σοβαρότατες αντιρρήσεις για το σχέδιο της Ελληνικός Χρυσός. Όμως τα αρνητικά πορίσματα του Συμβουλίου Περιβάλλοντος του ΑΠΘ, του ΤΕΕ Κ. Μακεδονίας και άλλων επιστημονικών φορέων για τη λεγόμενη “επένδυση” δεν ελήφθησαν υπόψη.
Αρχίζει η καταστολή
Η Εldorado έγινε ιδιοκτήτρια των μεταλλείων της Χαλκιδικής στις αρχές του 2012 και όπως φαίνεται επέλεξε από την αρχή τη σύγκρουση με την τοπική κοινωνία. Μια ημερομηνία που δε θα ξεχάσουμε ποτέ είναι η 20 Μαρτίου 2012, όταν ένας όχλος από περίπου 500 μεταλλωρύχους που ανέβηκε με τα λεωφορεία της εταιρείας στις Σκουριές, επιτέθηκε και χτύπησε τους περίπου 30 κατοίκους που βρισκόταν εκεί, οι μισοί από τους οποίους ήταν γυναίκες. Όλα υπό το βλέμμα της αστυνομίας που δεν έκανε τίποτα. Τις επόμενες μέρες εγκαταστάθηκαν εκεί σα δύναμη κατοχής, τοποθετώντας παράνομα συρματοπλέγματα, μπάρες στο δρόμο, κάμερες πάνω στα δέντρα και κουκουλοφόρους σεκιουριτάδες.
Οταν τη μέρα της εθνικής εορτής, 2000 κάτοικοι πήγαν να διαμαρτυρηθούν ειρηνικά για την καταληψη του βουνού, βρήκαν μπροστά τους την αστυνομία να τους κλείνει το δρόμο. Εκείνη τη μέρα, ηλικιωμένοι, έγκυες γυναίκες και οικογένειες με μικρά παιδιά είχαν την πρώτη τους εμπειρία από χειροβομβίδες κρότου-λάμψης και δακρυγόνα.
Η αστυνομία εγκαταστάθηκε μόνιμα στο βουνό σαν φρουρός της εταιρείας και φύλακας των παρανομιών της, με αποστολή να απομακρύνει με οποιοδήποτε τρόπο τους κατοίκους. Κάθε επόμενη διαδήλωση αντιμετωπιζόταν με όλο και περισσότερη βία. Στην αρχή ήταν μόνο δακρυγόνα εναντίον των διαδηλωτών, στη συνέχεια είχαμε και πλαστικές σφαίρες. Το αποκορύφωμα της αγριότητας ήταν η βάρβαρη καταστολή της διαδήλωσης της 21ης Οκτωβρίου 2012, από αφηνιασμένα ανθρωπόμορφα τέρατα με στολές αστυνομικών, όπου είναι θαύμα το ότι δεν θρηνήσαμε θύματα, όπως έγινε πρόσφατα στη Γαλλία.
Ο ρόλος των μέσων “ενημέρωσης”
Η διαδήλωση 15.000 άνθρωπων κατά της εξόρυξης και της καταστολής στη Θεσσαλονίκη το Νοέμβριο του 2012 πήρε το όνομα “η αόρατη πορεία” γιατί δεν προβλήθηκε πουθενά – με εξαίρεση ένα τρίλεπτο σε πρωινή εκπομπή της κρατικής τηλεόρασης που πιθανότατα συνέβαλε στο να χάσουν οι δυο δημοσιογράφοι τη δουλειά τους. Το κίνημα είχε πλέον πολύ μεγάλες διαστάσεις αλλά παρέμενε αόρατο, μέχρι που το έφερε στη δημοσιότητα η εμπρηστική επίθεση αγνώστων στο εργοτάξιο των Σκουριών, το Φεβρουάριο του 2013.Αλλαγή στρατηγικής από τα συστημικά μέσα “ενημέρωσης”. Από εκεί που δε λέγανε λέξη για τις Σκουριές, άρχισαν να σερβίρουν στο κοινό τους «Σκουριές» πρωί, μεσημέρι, βράδυ. Προπαγάνδα της εταιρείας, μπόλικη σάλτσα και μεγάλες δόσεις τρομοκρατίας για να πείσουν το τηλεοπτικό κοινό ότι οι κάτοικοι που διαμαρτύρονται για την καταστροφή είναι τρομοκράτες και εγκληματίες.
Νέα διάσταση στην καταστολή
Ο εμπρησμός πυροδότησε ένα πρωτοφανές κύμα καταστολής και τρομοκράτησης των κατοίκων των χωριών της Β. Χαλκιδικής που αντιτίθενται στα σχέδια της εταιρείας. Οι κάτοικοι οδηγούνται κατά δεκάδες στην Ασφάλεια όπου κρατούνται για ώρες χωρίς να είναι καν ύποπτοι και χωρίς την παρουσία δικηγόρου, ανακρίνονται, τους παίρνουν παράνομα DNA. Την Τσικνοπέμπτη ο κόσμος γιορτάζει, αλλά η Ιερισσός δέχεται επίθεση.
Πάνοπλες μονάδες ΜΑΤ και Αντιτρομοκρατικής εισβάλουν στο χωριό με πρόσχημα την “έρευνα σε σπίτια υπόπτων” και γεμίζουν το χωριό με ένα σύννεφο από δακρυγόνα που ρίχνονται ακόμα και μέσα στην αυλή του σχολείου. Αργότερα, δυο άνθρωποι απάγονται με γκαγκστερικό τρόπο από τα σπίτια τους μέσα στη νύχτα, πετιούνται στη φυλακή και μένουν εκεί για έξι μήνες. Βλέποντας ότι το κίνημα δεν τρομοκρατείται αλλά συνεχίζει να αντιστέκεται δυναμικά, λίγο αργότερα βάζουν στη φυλακή άλλους δυο ανθρώπους.
Η Β.Χαλκιδική μετατρέπεται σε πειραματικό εργαστήριο εφαρμογής νέων μεθόδων καταστολής. Οι δικηγόροι των κατοίκων μιλούν για “νομικό Γκουαντάναμο” και για “συνταγματική εκτροπή”. Μέχρι σήμερα περίπου 350 κάτοικοι της περιοχής είναι ύποπτοι ή κατηγορούμενοι για διάφορα αδικήματα, διαφορετικής ποινικής βαρύτητας. Σε 50 από αυτούς, σε δυο χωριστές δικογραφίες, έχει φορτωθεί ο μισός ποινικός κώδικας και η κατηγορία της “σύστασης και συμμετοχής σε εγκληματική οργάνωση”. Μιας εγκληματικής οργάνωσης που έχει τον απίθανα εγκληματικό στόχο να σταματήσει την καταστροφική δραστηριότητα της εταιρείας στις Σκουριές. Τα υποτιθέμενα αποδεικτικά στοιχεία της ογκώδους δικογραφίας είναι αποτσίγαρα και μπουκαλάκια του νερού, τηλεφωνικές συνομιλίες που ερμηνεύονται με μεγάλη φαντασία από την Ασφάλεια, ακόμα και συνεντεύξεις με δημοσιογράφους και μέσα ενημέρωσης. Η ομολογία της εταιρείας ότι χρηματοδοτεί την Αστυνομία δεν προκαλεί πλέον καμία έκπληξη.
Η καταστολή είναι που γυρνάει τα μάτια του του κόσμου για πρώτη φορά στη Χαλκιδική. Και παρά τη διάχυτη παραπληροφόρηση, ο κόσμος καταλαβαίνει το δίκιο αυτού του αγώνα. Κατακλυζόμαστε από μηνύματα αλληλεγγύης και συμπαράστασης από παντού, ενώ σε πολλά μέρη της Ελλάδας δημιουργούνται επιτροπές αλληλεγγύης στη Χαλκιδική. Για πρώτη φορά επίσης το θέμα των Σκουριών παίρνει διεθνείς διαστάσεις και γίνεται θέμα στα μεγαλύτερα διεθνή μέσα ενημέρωσης. Εκεί, σε αντίθεση με τα πληρωμένα δημοσιεύματα στα Ελληνικά ΜΜΕ, υπάρχει συχνά ισότιμα και η άποψη των κατοίκων. Αυτό φυσικά δεν αρέσει καθόλου στην εταιρεία η οποία κάπου εκεί σταματάει να μιλάει σε μη ελεγχόμενους δημοσιογράφους.
Ατιμωρησία και νόμοι κατά παραγγελία
Η εταιρεία διαφημίζει την ικανότητά της να δραστηριοποιείται σε “χώρες δύσκολες για ξένους επενδυτές”,όπως στην Κίνα και μάλιστα στο κατεχόμενο Θιβέτ.
Την ικανότητά της να “τα καταφέρνει” με διεφθαρμένες κυβερνήσεις, η εταιρεία την απέδειξε για μια ακόμα φορά στην Ελλάδα, με τον Έλληνα συνεταίρο – εθνικο εργολάβο να ανοίγει το δρόμο, αφαιρώντας τα εμπόδια. Η Έγκριση Περιβαλλοντικών Όρων βασίστηκε σε θεμελιώδη ψεύδη και άνοιξε το δρόμο για μια σειρά άλλων εγκρίσεων. Η εταιρεία έχει πιαστεί επανειλημμένως στα πράσα να παρανομεί, θέτοντας σε κίνδυνο περιβάλλον, εργαζόμενους και περίοικους. Τη μια αποθέτει παράνομα τοξικά απόβλητα στον Κοκκινόλακκα, την άλλη μεταφέρει παράνομα επικίνδυνα υλικά μέσα από κατοικημένες και τουριστικές περιοχές, με ακατάλληλα φορτηγά χωρίς σήμανση και χωρίς κανένα μέτρο ασφαλείας, μετά ανοίγει παράνομα δρόμους και στη συνέχεια εκτελεί παράνομα οικοδομικές εργασίες στις Σκουριές χωρίς άδεια από την αρμόδια Πολεοδομία. Όλα αυτά, ενώ τεκμηριώνονται πλήρως από τους κατοίκους, παραμένουν χωρίς συνέπειες για την εταιρεία, γιατί η δικαιοσύνη κοιτάει από την άλλη. Εκεί που η εταιρεία τα βρίσκει σκούρα με τη νομιμότητα, έρχεται η νομοθετική εξουσία για να την ξελασπώσει φτιάχνοντας νέους νόμους κατά παραγγελίαν.
Τώρα πλέον έχουμε ένα διαφορετικό ΣτΕ, το οποίο δεν στάθηκε στο ύψος των παλαιότερων αποφάσεών του. Με μια απόφαση- πιστή αντιγραφή των θέσεων της εταιρείας, το ΣτΕ του 2013 επέτρεψε την ανάπτυξη ενός έργου πολλαπλάσιου σε μέγεθος και επιπτώσεις από αυτό που είχε ακυρώσει 11 χρόνια νωρίτερα, λόγω των προφανών κινδύνων. Λίγους μήνες πριν την έκδοση της απόφασης, ο πρόεδρος του ΣτΕ κ. Μενουδάκος μιλώντας σε εκδήλωση στη Θεσ/νίκη είχε δηλώσει ότι “λόγω των κρίσιμων καταστάσεων που διέρχεται η χώρα μας, δεν μπορούμε να είμαστε δογματικοί με την ερμηνεία του Συντάγματος”.
Θράκη
Εξακολουθούμε να παίρνουμε δύναμη από τη Θράκη όπου η δυναμική του κινήματος που είχε δημιουργηθεί πάνω από δέκα χρόνια πριν παραμένει αμείωτη. Η Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων της ELDORADO για το Πέραμα περιμένει την τελική υπογραφή εδώ και σχεδόν δύο χρόνια, αλλά κανένας υπουργός δεν τολμάει να έρθει σε ρήξη με μια τοπική κοινωνία που είναι ενωμένη και ξέρει τι θέλει. Τέσσερα δυνατά ομόφωνα ΟΧΙ έλαβε η εταιρεία από τα Δημοτικά Συμβούλια Αλεξανδρούπολης, Κομοτηνής, Μαρώνειας-Σαπών και το Περιφερειακό Συμβούλιο Αν. Μακεδονίας – Θράκης. Παράλληλα, 22 Δήμαρχοι της Περιφέρειας προειδοποίησαν την Κυβέρνηση ότι θα παραιτηθούν όλοι αν δοθεί έγκριση για τα χρυσωρυχεία. Και όταν το Φεβρουάριο του 2013 ο Πρωθυπουργός Σαμαράς σε μια επίδειξη αλαζονείας και ανοησίας δήλωσε ότι “σε 10 μέρες θα έχει βγει η άδεια για το Πέραμα”, η τοπική κοινωνία της Θράκης απάντησε με μεγαλειώδεις συγκεντρώσεις που ακύρωσαν κάθε σκέψη για έγκριση.
Άλλες περιοχές
Σταδιακά αποκαλύπτονται και νεες περιοχές-στόχοι εκμετάλλευσης και κάθε σχετική ανακοίνωση γεννά και ένα κίνημα αντίστασης. Ένα ενεργό και δυναμικό κίνημα κατά των μεταλλείων χρυσού δημιουργήθηκε στο νομό Κιλκίς το φθινόπωρο του 2011, μετά την ανακοίνωση του ΥΠΕΚΑ ότι θα διενεργήσει διαγωνισμό για να δώσει περιοχές του νομού για εκμεταλλεύση χρυσοφόρων κοιτασμάτων. Ο διαγωνισμός έγινε και κατακυρώθηκε στον εθνικό εργολάβο αλλά η σύμβαση δεν υπογράφηκε ποτέ, πιθανότατα λόγω της τοπικής αντίδρασης.
Οι νέοι στόχοι είναι στο νομό Σερρών, Άγκιστρο και Χαρωπό. Το Άγκιστρο με τα θερμά λουτρά που θα πρέπει να ξεχάσει αν αρχίσουν να ανοίγουν γύρω τρύπες. Και νέοι στόχοι στη Θράκη: Μαρώνεια, Κίρκη και Πεύκα Έβρου.
Γεμάτη από πολύτιμα μέταλλα είναι η βόρεια Ελλάδα κι αυτό είναι γνωστό στη διεθνή μεταλλευτική βιομηχανία. Πρόσφατα το ΥΠΕΚΑ ανακοίνωσε ότι θα παραχωρήσει την εκμετάλλευση 20 δημόσιων μεταλλευτικών χώρων. Υπάρχουν επίσης οι ιδιωτικές παραχωρήσεις μεταλλείων που οι ιδιοκτήτες τους επίσης περιμένουν την ευνοϊκή στιγμή για να τις εκμεταλλευτούν. Οι νέοι εκμεταλλευτές θα είναι πολυεθνικές εταιρείες σαν την ELDORADO και πιθανότατα η ίδια η ELDORADO.
Ποια είναι η ευνοϊκή στιγμή; Όταν δεν θα υπάρχει κίνημα αντίστασης. Όταν ή μάλλον ΑΝ πέσει το “κάστρο” της Χαλκιδικής. Το πολυεθνικό μεταλλευτικό κεφάλαιο περιμένει να μπει στη χώρα μας όταν θα έχει ξεκαθαρίσει το τοπίο, όταν δηλαδή θα έχει γίνει σαφές ότι η “μεγάλη επένδυση” της Χαλκιδικής έχει ξεπεράσει τα προβλήματά της με τις ατίθασες τοπικές κοινωνίες και προχωράει. Αν και η εταιρεία φαίνεται τώρα να προελαύνει καταστρέφοντας, τα προβλήματα είναι πολλά και τίποτα δεν έχει κριθεί οριστικά. Και αυτό το γνωρίζουν και αυτοί και εμείς.
Γι’αυτό, αγώνας!
No comments:
Post a Comment